ŞARKILARLA YAŞAMAK

“Neden şarkı söyleriz?” dedi biri, sonra saydı diğerleri:

-        Üzüldüğümüz için…

-        Mutlu olduğumuz için…

-        Sesimiz güzel olduğu için…

-        Kız tavlamak için…

Aslında hepsinden önemlisi “hayatı yaşamak” için dedi içlerinden biri de…

Yalnızken, banyoda, sokakta, metroda bazen hissederek bazen de farkında bile olmayarak söyleriz şarkıları. Kimi kocaman çığlıklarla çıkar içimizden kiminin gücü yetmez, mırıldanırız. Söylediğimiz tüm şarkılarda “biz” varızdır. Kadın, erkek, büyük, çocuk, aşık, yalnız, şişman, zayıf, içkili, ayık, hepsinde “biz” varız.

 

Ankara Devlet Opera ve Bale’si Operet sahnesinde sergilenen “Şarkılarla Yaşamak” isimli oyunda geçen temalar, yukarıda bahsettiklerim. “Müzikli oyun” olarak kategorilendirilmiş bu eseri geçen gün izleme fırsatım oldu. Aklımda kalan çoğunlukla oyunculuklar oldu aslında. Eserin tek perdede sahnelenmesi birçok izleyiciyi sıktı ve bir süre sonra dikkatlerin dağılmasına sebep oldu. “şarkılar” kısmı cidden keyifliydi, özellikle “İstanbul” temalı olan kısım –oyunun ortalarında bir yerlerde-  eski İstanbul görüntüleri eşliğinde kısa da olsa hoş bir hava bıraktı. Belki 2 perde olarak sahnelense ve şarkı kısmının dışında “oyun” kısmı da bir parça “konu” ile desteklense daha da lezzetli olabilirdi. Aklımda kalan en iyi oyunculuk, adını bilmiyorum, mavi elbiseli bir kadın tarafından sergilenen oldu. Sevinç- üzüntü gibi zıt görünen iki duygu geçişini kısa sürede başarıyla seyirciye verebilmek sanırım zor bir iş…Neticede bir emek vardı ortada ve oyunda emeği geçenleri tebrik etmek isterim.

 Daha önemlisi çıkışta şunu düşündüm?

“Neden şarkı söylüyorsun?”

Sonra yanımda başka bir bıyıklı belirdi;

“Sen şarkı söylemiyorsun ki, mırıldanıyorsun hatta mırlıyorsun…”

Bu cümle tabiî ki kendini çöplükten yollara bırakan sarı bıyıklının duyduğum son sözleri oldu, neden mi?

Sağ patimdeki tırnakların tadına bakmamak için dörtnala kendini bıraktı da ondan.

Sahi, “Ben neden mi şarkı söylüyorum?”

Keşfe çıktığım dünyada izler bırakmak, kaybolmamak için…